Hoor het reuzelen van de tijd:
zand in de loper
zand in mijn palm
korrels in de ogen.
Tijd is een slinkse dief
die altijd ontsnapt,
meester in krabbige wegels.
Zie de snelle flitsen
van gedachten en verwachten,
zeurend hunkeren en smachten.
Tijd is de muur tussen eeuwigheid.
Ommekeer.
Ik kantel nu de loper, de tijd, mezelf.
Wat onder was wordt boven,
bergaf bergop, traag wordt snel.
‘Ik’ wordt niet-ik,
ontstijgt, verdiept, ontpopt.
Ooit word ik meester van de tijd,
als ik word opgenomen
in het tijdloze.
Marcel Ploem 1 juni 2023
In dankbare herinnering aan Marcel Ploem 18 – 10 – 38
