Het hart heeft redenen
die het verstand nimmer begrijpen kan.
Zonder na te denken is het wijs
zonder logica bevat het alles
de stille woorden die het spreekt
kloppen altijd
dag en nacht.
Het hart heeft een luisterorgaan
dat het menselijk oor overtreft.
Het wikt en weegt
zonder ooit te kiezen.
Het hart heeft een stem
die zich nergens op beroemt.
Stiller dan stilte tussen duizend woorden
fluistert het sprakeloos alles in.
Het hart heeft lippen van liefde
die alle zoete kussen doen verstillen
omdat het steeds de Ene kust
in omhelzing van het Zelf.
In ons lichaam als burcht
staat de graalbeker in het hart.
Van daaruit straalt alleen maar licht
als het licht der werelden.
Het hart tast als eerste alle dingen af
met onzichtbare vingertoppen vol gevoel.
Als de nacht zich spreidt
straalt nog steeds het hart.
Kom mensenkind,
luister toch naar de taal van het hart
de zoete fluisterwoorden van de stilte
waarin de volheid rust van gans het Al.
Kom mensenkind,
nu de wereld zo verduisterd is
onwetendheid zetelt op de troon der blinden
onbegrip, misverstand, wrok en ruwe woorden
verdwaasde geesten voeden
het vuur van haat
in velden van strijd wordt aangewakkerd
velen het pad van licht
zijn kwijtgeraakt
de glans van liefde dreigt te doven
wolken van boosheid door een lege hemel drijven,
laat juist nu je hart spreken.
Niet met de stem
van kracht en macht
niet met woorden van verleden
niet met de taal van valse beloftes
voor een onvervulbare toekomst,
maar met de edele stem
van stilte vóór het woord
de stem van waarheid
die kaarsrecht door de straten loopt
van hen die dronken zijn van de wereld
en kreupelen van geest
opwekt uit een diepe slaap.
Kom mensenkind,
laat spreken nu het kosmisch hart
dat door stiltekamer spreekt van eigen hart
en klopt in boezems van liefde
taal van licht en liefde spreekt
van één en één
en nogmaals één
van vrede en vrijheid
vriendschap en vreugde.
O mystiek hart,
zo lang verzwegen en verguisd
herleid tot mechanische spier
getransplanteerd door handen
die kloppend leven niet meer voelen
verdrongen door hoofden vol van zichzelf
verwezen naar ruimtes
kleiner dan het ik,
open sta ik voor uw onmetelijke liefde.
O mystiek hart,
verhef in deze donkere dagen onze ziel
tot in de hoogste hemelen der wijsheid
en ver daarboven,
waar hoog en laag vervloeien
in een zee van licht
waar geboorte en dood
niet meer bestaan
waar druppel en oceaan vervloeien
en het geheim van het ‘Ik Ben’
altijd aanwezig is.
O mystiek hart,
ik voel u, ik hoor u, ik smaak u
als de hartenklop
van het eeuwig
AUM!
Marcel Messing
Openingsgedicht themadagen 2, 3 en 9 april 2011