Door Alberto Paganini

Van wanhoop naar heling: Yoga en de Bhagavad Gîtâ als holistische helende bronnen
in mijn recente confrontatie met diabetes type 1

Een uitdagende en bijzondere tijd

We leven in een heel bijzondere tijd waar diepgaande transformaties, crisissen en ingrijpende processen op een steeds sneller tempo plaatsvinden, en dit zowel op collectief als op individueel niveau.

Krachtig en dringend worden we uitgenodigd en opgeroepen om ons grondig te ont-wikkelen, ons te bevrijden, wakker te worden, onszelf en het geheel te helen, het Zelf te ont-dekken, te Zijn wie we echt zijn. Dit proces vereist moed, weloverwogen acties, een sterke band met zowel onze innerlijke energieën als de universele zielenkrachten, een diepgaande verbinding met de al-helende krachten van het Hart en met de ‘goddelijke’ eigenschap van onvoorwaardelijke Liefde. De yogafilosofie en -beoefening kunnen waardevolle bondgenoten en dierbare vrienden in dit proces zijn.

Vorig jaar werd ik geconfronteerd met onverwachte moeilijkheden en ingrijpende uitdagingen, voornamelijk wat betreft mijn gezondheid. In deze periode heb ik de kracht van yoga en het vermogen tot zelfgenezing in al zijn aspecten dankbaar mogen ervaren. In deze tekst wens ik iets van mijn ervaring te delen en zo ook anderen te inspireren op weg naar bewustzijn en heling. Eerst wil ik mijn verhaal koppelen aan het bewustzijnsproces van Arjuna in de yogafilosofie, en daarna deel ik de waardevolle helende (yoga)technieken die me aanzienlijk hebben geholpen.

Bewustwording van ons ware Zelf en beoefening van Yoga stellen ons in staat om verantwoordelijkheid te nemen voor verschillende aspecten van ons onze aardse manifestatie: ons fysieke welzijn, onze gedachten, emoties, en onze algehele gezondheid. Door bewustzijn van onze ware aard en het beoefenen van Yoga kunnen we onszelf bevrijden van beperkende conditioneringen, verwachtingen en valse identificaties. Het helpt ons om ons leven af te stemmen op ons ware Zelf en ons levensdoel, vaak aangeduid als ons ‘Dharma’. Niets is dan onmogelijk, zoals talloze bewuste mensen, mystici uit alle tradities, yogi’s en yogini’s ons al duizenden jaren laten zien, en zoals ikzelf verschillende keren heb mogen ervaren. Heling, van welke aard dan ook, is mogelijk, ook los van het bestaande reguliere geneeskundige systeem.

De Bhagavad Gîtâ is één van de meest inspirerende teksten uit de yogafilosofie.
In het eerste hoofdstuk zien we hoe Arjuna, die symbool staat voor de eerlijk zoekende mens, zich bevindt op het strijdveld van Kurukshetra, dat symbool staat voor het veld van het leven. Hij wordt overmand door gevoelens van vertwijfeling, wanhoop, angst en machteloosheid. Aan de andere kant van het slagveld staan machtszuchtige, oneerlijke en gewelddadige krachten, die door bedrog en manipulatie de oorlog hebben veroorzaakt. Onder hen ook enkele goede vrienden, helden en leraren, die nu door doelgerichte manipulatie klaarstaan om tegen Arjuna, zijn gezin en de waarachtige en rechtvaardige leiders van het land te vechten. Arjuna, de beste en dapperste krijger van die tijd, raakt in een diepe schijnbaar uitzichtloze crisis. Zijn boog, symbool voor ego-mind, valt neer. Hij zakt in zijn strijdwagen, wat zijn lichaam symboliseert, en ziet geen uitweg meer. Gelukkig heeft hij bewust Krishna als vriend en wagenmenner gekozen.

Dit hoofdstuk doet me denken aan de huidige tijd, waar oude, verrotte, manipulatieve machtsstructuren en krachten (ook binnen in ons) met alle middelen proberen vast te houden aan hun controlerende, onderdrukkende en verstikkende grip op onze planeet en de natuurlijke, vrije en helende levensstroom.

Ik denk ook aan mijn eigen verhaal.
Tijdens de coronapandemie kwamen gevoelens van onveiligheid, kwaadheid, angst en machteloosheid in me in op. Gedurende een lange periode beperkten, ‘maatregelen’ onze vrijheid, ont-moetingen, vrije meningsuiting en zelfverantwoordelijkheid. Ik voelde me belemmerd om mijn ware natuur en innerlijke flow (Dharma) te volgen. Mijn inzichten over gezondheid kon ik niet vrijuit delen. Het werd zelfs streng verboden om echte helende energieën te (helpen) cultiveren tijdens fysieke yogalessen en bijeenkomsten. Voor de yoga-lenteretraite in de Dolomieten kwam zelfs het absurde verbod om buiten yogalessen te geven, ondanks de afwezigheid van coronazieken op deze heilzame berg. Dit gebeurde ook bij andere gelegenheden, zoals bijvoorbeeld het niet mogen bijwonen van de begrafenis van mijn vader. Men creëerde kunstmatig een sfeer van angst en verdeling tussen de bevolking. Ik merkte systematische vervorming en manipulatie van informatie door de media op, evenals een gecreëerd klimaat van ‘vervolging’ en ‘bestraffing’ van andersdenkenden. Dit alles veroorzaakte bij mij een langdurig onderliggend stressgevoel. Ondanks mijn vlijtige volharding en toewijding om mijn yogacursussen en -opleidingen succesvol voort te zetten, voornamelijk online, raakte ik in die periode geleidelijk in een neerwaartse spiraal.
Wanhoop. De ‘boog’ valt neer: de mind vindt geen uitweg.

Al maanden voelde ik dat er iets niet strookte met mijn gezondheid: goed slapen werd moeilijker, ik was dikwijls draaierig, verstrooid, dan zwak, vermagerd, soms wanhopig. In april 2022 kreeg ik een zware tandontsteking waarbij ook het bot onder de tand sterk was aangetast. Het leek een symbool te zijn, een tastbare manifestatie van mijn onderdrukte emoties van toen, met name onmacht en kwaadheid. De tand werd uiteindelijk op een natuurlijke wijze gered, tegen de verwachtingen van de tandarts in, maar de onderliggende emoties waren nog niet helemaal genezen. Gedurende de komende maanden bleven diepgewortelde, ondergrondse gevoelens van onzekerheid, onveiligheid, machteloosheid, spanning en onrust in mij groeien. Ik was dikwijls duizelig en kon nog moeilijker slapen. Mijn vertrouwen werd krachtig getest.
Na het geven van een ‘Hart Yoga’ dag workshop (mei 2022, Yogacongres Elspeet) was mijn wagenbatterij volledig leeg. Was dit een waarschuwing voor wat later met mijn fysieke lichaam zou gebeuren? Mijn toestand bleef bergafwaarts gaan. Tegen augustus, voor onze jaarlijkse zomer-yogaweek in Frandeux, was mijn fysieke conditie aanzienlijk verzwakt. Innerlijk nam mijn verwarring toe. Wat ik tijdens de voorbije veertig jaar op een vreugdevolle, energieke en natuurlijke manier kon brengen, kostte toen verschrikkelijk veel moeite. Ik was mijn centrum kwijt: een soort Arjuna zonder Krishna op het slagveld. Mijn huisarts kon de oorzaak niet vinden en mijn toestand verergerde snel.
Op 6 september 2022 toonde bloedonderzoek een extreem hoge bloedsuikerspiegel. Ik belandde plots op spoed.  Ik bracht er een slapeloze nacht door, hangend aan infusen en draden, zwak, verward en doodmoe. De hele nacht klonken piep- en alarmgeluiden, neonlichten schenen te fel, nieuwe spoedgevallen kwamen binnen en ziekenhuispersoneel liep gestresseerd rond. De volgende dag kreeg ik de diagnose: diabetes type 1. Men vertelde me dat dit een erfelijke, genetische, ongeneeslijke auto-immuunziekte is. De dokter gaf me de volgende uitleg (samengevat): ‘Meneer, uw bloedsuikerspiegel is extreem hoog, hoogst gevaarlijk. We zijn bezig hoge concentraties insuline in uw bloed te spuiten om de normale waarden te herstellen. We zullen u leren uw bloedsuikerspiegel, bij elke maaltijd, te meten en te regelen. U heeft diabetes type 1, een ongeneeslijke, erfelijke, genetische ziekte. De bètacellen van uw pancreas (in de eilandjes van Langerhans) worden aangevallen door uw eigen immuunsysteem (auto-immuun ziekte), een onomkeerbaar proces. U zal levenslang insuline moeten spuiten’.    Ik zou dus meermaals per dag farmaceutische insulinedosissen in mijn buik moeten spuiten! Levenslang! Later werd deze diagnose nog eens bevestigd door extra bloedonderzoeken. Hard tegen mijn zin diende ik enkele dagen opgenomen te worden.

Een verpleegster probeerde me aan te leren hoe ik mijn bloedsuikerspiegel kon regelen: hoe te meten, hoe de hoeveelheid koolhydraten en insuline te berekenen en hoe insuline te injecteren. Ik was zo duizelig en verward dat de eenvoudigste handelingen verschrikkelijk moeizaam verliepen. Liefst wou ik niks begrijpen, wegzinken, verdwijnen.
‘Hoe kan dat? Ik leef en eet gezond, beoefen yoga…’ Ik kon en wou dit niet aanvaarden. Ik zag geen uitweg. Mijn wereld stortte in. Ik voelde me net zoals Arjuna aan het begin van de Gîtâ: ‘Zwakte verlamt me en ik verkeer in hevige verwarring over wat mijn weg is…’ (BG2,7). ‘Wie ben ik? Waar ben ik?  Hoe ben ik?’ Verwarring, afwezigheid, geen sprake van Ik, Zelf, Atma…    ‘Voelde Arjuna zich misschien ook zo, op het slagveld van Kurukshetra?
Tja, hij had wel Krishna als wagenmenner en vriend, terwijl ik het hier moet stellen met onrustig ziekenhuispersoneel … ‘Nee, ik wil het niet…, ik wil niet worden zoals mijn vader, mijn broer, mijn oom, … dat kan en wil ik niet aanvaarden… Alberto, breng je gedachten tot rust,’ zeiden verschillende stemmetjes binnen in mij.

Aanschouwen, de neutrale waarnemer
Ergens diep en stil in het centrum van mijn bewustzijn besefte ik dat al deze gebeurtenissen wellicht een bepaalde Zin zouden kunnen hebben en uiteindelijk tot iets goeds zouden kunnen leiden.
Arjuna’s wagen (lichaam), met zijn vijf paarden (zintuigen), wordt in het midden van het strijdveld (het leven) geleid. Krishna (het Zelf), zijn beste vriend, koning, Wijs en alwetend is de wagenmenner. Tijdens het hele eerste hoofdstuk, wanneer Arjuna gevangen zit in emoties, verdedigingsmechanismen, rationaliseringen en een gevoel van onzekerheid en opgeven, blijft Krishna glimlachen, luisteren met een open hart en wachten. Hij zegt enkel: ‘Aanschouw de Kuru’s die zich hier verzameld hebben, Arjuna’ (BG 1,25). Observeer alert en bewust de krachten die in het hier en nu voor je staan.

Met hulp van mijn vrouw leer ik moeizaam om te gaan met het ‘meet en spuit’ gebeuren. Ik kom een beetje bij. Een deel van mijn bewustzijn ‘aanschouwt’ de situatie vanuit de neutrale waarnemer, de observator in mezelf. Ik neem waar dat mijn zicht verschrikkelijk achteruitgaat, mijn evenwichtszin vermindert, mijn levenszin op een laag pitje staat en het insulinespuiten – vier keer per dag – aanvoelt als een proces van langzame innerlijke zelfvergiftiging. Op emotioneel-mentaal niveau krijg ik aversie van de geur en smaak van de medicatie en van het hele gedoe van bloedprikken, meten en naalden. Er zijn ook verschillende delen aanwezig in mezelf: delen van verzet, delen van ont-kenning en delen die gewoon zouden willen vluchten en verdwijnen, delen van ontgoocheling en vertwijfeling. Mijn broers en het diabeteskliniekteam herhalen dat ik het gewoon zal worden en dat ik tevreden mag zijn dat er nu medicatie bestaat. Gratis zelfs. ‘Vroeger overleden mensen daaraan’. Nauwkeuriger bloedonderzoek bevestigt de diagnose: diabetes type 1. ‘Volgens de huidige stand van de geneeskunde is het onmogelijk te genezen,’ herhaalt de diabeteskliniekspecialist met volledige overtuiging.

Ik tracht langzaamaan bewuster te ‘aanschouwen en observeren’ en me niet helemaal met mijn fysieke, emotionele en mentale toestand te identificeren. Het lukt niet altijd zo best maar af en toe ervaar ik flitsen van helderheid. Het is nu oktober en ik kan geen yogalessen en -opleiding geven. Ik neem een noodzakelijke ‘pauze’. Gelukkig gaan de lessen door dankzij de liefdevolle inzet van enkele van mijn leerlingen-yogaleraars, waarvoor ik nu nog dankbaar ben. De gevoelens van dankbaarheid en de wil/hoop om te herstellen beginnen voorzichtig te borrelen in verborgen hoeken van mijn bewustzijn.

Overgave.
Een innerlijk besluit opent mysterieuze deuren.

In het begin van het tweede hoofdstuk van de Gîtâ, ziet Arjuna geen uitweg. Hij geeft zich volledig over aan Krishna (hogere Wijsheid) en vraagt Hem naar leiding en raad: ‘Zwakte verlamt mij en ik verkeer in hevige verwarring over wat mijn plicht is. Ik vraag U mij precies te vertellen wat ik dien te doen. Ik ben Uw leerling… Onderricht mij alstublieft (BG 2,7)’.
De leerling opent zijn hart naar een hoger Bewustzijn en is nu klaar de yogaleer te ontvangen en ze op een diep-helende manier op te nemen. Nu kan Krishna beginnen. Hij plaatst eerst de situatie in een breder, spiritueel-holistisch perspectief en helpt Arjuna om zijn bewustzijn verder te openen. ‘Het Zelf kan niet worden doorboort of verwond…’(BG:2,24). Arjuna’s wanhoop begint te minderen en hij evolueert geleidelijk aan naar een toestand van bewustzijn van zijn Ware aard en naar heling.
Iets gelijkaardigs gebeurde met mij. Chiara, onze toen 21-jarige dochter, loopt langs me heen en zegt ‘Papa kennende, zal hij niet lang insuline spuiten. Mijn vrouw reageert: ‘Maar tijdelijk.’ Blijkbaar kennen zij Mij goed, zelfs toen ikzelf hard twijfelde of dit echt mogelijk was.

‘Dit past niet bij me’ schreeuwde ik innerlijk. ‘Dit is niet Mijn leven, Mijn manier om met gezondheid om te gaan, Mijn manier om met mijn lichaam en mijn levenskracht en energie om te gaan’. Mijn Hart en Intuïtie streven in alle opzichten naar de overgang van symptoomgericht naar holistisch, van slachtofferschap naar scheppingskracht, van wanhoop naar genezing, met zowel zachtheid als kracht. Ik besluit het anders aan te pakken en ‘geef me over.’ Het contact met mijn innerlijke Zelf wordt langzaam hersteld.
Ik begin de toestand, mijn emoties en gedachten te observeren vanuit de innerlijke neutrale waarnemer, en mij er niet meer mee te identificeren. Het is niet altijd makkelijk maar langzaamaan ontstaat ruimte voor vertrouwen en positieve acties.

Ik besluit me volledig in te zetten voor mijn ‘natuurlijke’ yogische heling en dit in lijn met de geest van Soma (helend levenssap), het centrum voor yoga en natuurlijke gezondheid dat ik in 1993 in Brugge heb opgericht. ‘Ik heb in het verleden verschillende ‘wonderen’ gezien, dus waarom zou het nu niet voor mij kunnen gebeuren?’ In 1986, in de Babaji-Ashram in de Himalaya, kreeg ik de naam Somnath, wat ‘meester van de helende levensstromingen, de sappen van het leven’, betekent. ‘Het is nu de hoogste tijd om me met deze essentiële kracht te verbinden’ spoor ik mezelf aan.

Langzaamaan verschijnen helpers (Krishna’s) en waardevolle geschenken op mijn pad, in de vorm van ontmoetingen, ont-dekkingen, inzichten, informaties. Mijn openheid en zoektocht naar holistische genezen werpt vruchten af. Op het moment van schrijven (oktober 2023), leef ik nu al een jaar, wonderbaarlijk genoeg, zonder het gebruik van kunstmatige insuline of traditionele medicijnen. Mijn bloedsuikerspiegel is normaal en stabiel. Ze blijft voortdurend binnen de ‘gezonde’ norm. Ik voel me goed, geef weer met liefde en volle energie yogales, -workshops en -opleidingen. Ik ben dankbaar en gemotiveerd om mijn kennis en ervaringen te delen.

Yoga en Helingsproces
In mijn proces heb ik geleidelijk aan een helende evolutie doorgemaakt:

• van een toestand van zwakte en wanhoop naar vertrouwen en bewustzijn in de helende transformatiekrachten
• van angst en onzekerheid naar een herwonnen dieper contact met mijn innerlijke leiding en met de wonderbaarlijk herstellende, diep genezende eigenschappen van de Yogabeoefening en filosofie
• van overgeleverd zijn aan de visie van de gezaghebbende geneeskunde, die mijn probleem als een ongeneeslijke genetisch-erfelijke auto-immuunziekte bestempelt, naar een holistische benadering die Zelf-bewustzijn en tastbare helingsprocessen verenigt
• van de voorgestelde levenslange afhankelijkheid van het ziekenhuis en de farmaceutische industrie naar een ruimer begrip van het Zelfhelend vermogen, holistische systemen, yoga, goddelijke kracht, natuurlijke preparaten en de natuurelementen.
  Bij het schrijven van dit artikel ben ik al een jaar gezond zonder reguliere medicatie. Mijn levensenergie, levensvreugde, energetisch niveau, kracht en vertrouwen zijn enorm toegenomen.

Wat heeft me concreet geholpen?

Onmiddellijk na mijn ziekenhuisopname, nog verzwakt en verward, bezocht ik een spirituele bijeenkomst met Marcel Messing, waar onze kinderen de muzikale omlijsting verzorgden. Het deed me deugd om te kunnen vertoeven in een energetisch bad van Licht en Liefde. De ontmoetingen met oude vrienden op het pad naar bewustzijn, de gesprekken, de verhalen, de hartverwarmende muziek, de mooie beelden en de inspirerende woorden van Marcel raakten mijn Hart. Het verschil met de ‘normale’ ziekenhuiswereld was enorm. Heimwee naar ‘Zijn’ en ‘Heling’ begon zich opnieuw, versterkt, een weg te banen in mijn bewustzijn.
Viermaal per dag moest ik mijn bloedsuikerspiegel meten en vervolgens injecteren, aanvankelijk in hoge doses. Het voelde als zelfvergiftiging.

Ondanks de hopeloze voorspellingen van de ‘wetenschap’ begon ik mezelf geleidelijk aan te openen voor het wonder van heling vanuit de Bron.
Wijsheid uit de yogafilosofie vond in mij een nieuwe vruchtbare bodem. Het fysieke lichaam is de uiterste laag van ons wezen en kan worden geheeld vanuit een eerlijk en zuiver contact met onze Bron, ons Hart en Zelf (Ishvara, Hridaya, Atma). Ook vanuit de spirituele, mentale, emotionele en energetische lagen stromen transformerende invloeden naar het fysieke: dat is het spel van de interacties tussen de kosha’s. Hoe ellendig ik me ook voelde, ik kreeg weer hoop en vertrouwen. Geleidelijk begon ik het leven weer te zien als een boeiend leerproces van verandering en transformatie.

‘Toevallige’ synchroniciteitsontmoetingen
ontstonden uit de innerlijke overgave aan deze levensprincipes en aan de energie van het Zelf. Meer en meer kwam ik mensen en systemen tegen die heling volkomen mogelijk achtten.

Een acupuncturist bepaalde via polsdiagnose mijn energetisch niveau. Dit toonde een verschrikkelijk lage Yin energie met nier uitputting en verzwakte organen. In plaats van ons uitsluitend te richten op de bloedsuikerspiegel en de beschadigde bètacellen in mijn alvleesklier, werkten we aan het versterken van mijn algehele systeem met behulp van acupunctuur en Chinese kruiden,
Ik woonde voordrachten bij over de Germaanse geneeskunde. Deze bestudeert de impact van trauma’s en patronen als oorzaken van ziekten. Een individuele sessie toonde een verband tussen de vatbaarheid voor diabetes en onprettige ervaringen uit mijn kindertijd, waaraan gevoelens van angst, onmacht, walging en ontevredenheid vastzaten. Deze gevoelens werden tijdens de coronaperiode extra getriggerd en kwamen daardoor versterkt naar boven. Daarrond voelen en werken voelde als helend.
Een kPNI (klinische Psycho-Neuro-Immunologie) therapeut stelde diabetes type 1 in een heel ander ‘wetenschappelijk’ licht dan de reguliere geneeskunde. De impact van ontstekingshaarden, verantwoordelijk voor onder meer de overreactie van mijn immuunsysteem en de vernietiging van de bètacellen, werd onder de loep genomen en grondig aangepakt. De onderliggende destructieve emoties werden met EFT (Emotional Freedom Technique) succesvol behandeld. Stapsgewijs kon ik ze transformeren naar gevoelens van veiligheid (sukha), kracht (virya), vertrouwen (sraddha) en tevredenheid (santosha).
Aan mijn dagelijkse aandacht voor Sankalpa’s (positieve intenties), voegde mijn yogabewustzijn vrijheid (Mukti) en onvoorwaardelijke Liefde (Prema) toe. Het werd een krachtige verzameling van helende dagelijkse gedachten.

Geleidelijk besefte ik dat aanpassingen in mijn voedingspatroon noodzakelijk waren. Vrienden, publicaties en informatie benadrukten het gezondheidsnut van een koolhydraatarm dieet (in mijn situatie), biologisch, natuurlijk, zo min mogelijk bewerkt, vrij van kunstmatige of geraffineerde stoffen, met veel groenten, noten, zaden, gezonde eiwitten en vetten.
Intermittent fasting gunt de organen een rustpauze waardoor ze aan zelfregeneratie kunnen werken, in plaats van voortdurend met de vertering bezig te zijn. Samen met Vitamine D, omega3, enkele voedingssupplementen, kruiden (Ceylon-kaneel, berberine, krokus-sativa, fenegriek, kurkuma, …) en vooral mijn dagelijkse yogabeoefening werkte dit verrassend goed om mijn glycemiewaarden te stabiliseren.
De diabeteskliniek overhandigde me een sensor. Ik maakte er een ‘sport’ van om voortdurend te meten welke yogatechnieken, oefeningen, handelingen en/of niet-handelen een positieve invloed op mijn bloedsuikerspiegel en welzijnsniveau hadden. Al na enkele weken was de insulinespuit overbodig: mijn bloedsuikerspiegel was – en is nog steeds – de hele tijd binnen de gezonde normen.

Ik ontdekte diepere lagen en nieuwe toepassingen van mijn eigen yogabeoefening, -opleidingen, -cursussen en -boeken, o.a. ‘Prana Yoga Flow’ en ‘Open je Hart voor heling en geluk’.

De dagelijkse, langdurige toepassing van verschillende yogatechnieken ter bevordering van mijn genezing en om mijn energie op alle niveaus (kosha’s) te versterken en te harmoniseren, werd mijn Sadhana (dagelijkse spirituele beoefening) en Tapas (inzet met vurige vastberadenheid en discipline). Dit werd de grootste leidraad in mijn leven.

Hieronder een overzicht van mijn oefenprogramma (niet in volgorde en niet elke dag alles):

De nadelige gevolgen van chronische stress tijdens de coronagekte pak ik aan door regelmatig lange Yoga Nidra sessies te beleven. Gewoonlijk oefen ik met opnames – van minstens 45 minuten – uit de Satyananda en de Bihaar school of yoga tradities. Naargelang de behoeften van het moment varieer ik intuïtief met verschillende niveaus, talen, stemmen en stemmingen. De sessies in mijn moedertaal werken bijzonder diep. Ik beoefen ze meestal ‘s morgens, om wakker en alert te blijven en zo de diepgaande herstellende eigenschappen van de bewustzijnstoestand tussen waken en slaap optimaal te ervaren. De dagelijkse herhaling van de Sankalpa’s in deze toestand werkt wonderbaarlijk.

Regelmatig neem ik langdurig omgekeerde houdingen aan. Ik oefen vooral met de FeetUp, zodat ik met gemak (sukha) 10 tot 30 minuten per sessie comfortabel omgekeerd kan blijven. Dit creëert weldadige resultaten: o.a. evenwicht en rust in het zenuwstelsel, harmonisering in de werking van de epifyse, de hypofyse en het hele hormoonstelsel, een goede circulatie en het vergroten van kracht en ruimte in de buikstreek.
Het is mooi dat het hart, letterlijk en figuurlijk, boven het hoofd staat, en dat men de wereld in een ander perspectieve ‘ziet’. Volgens oude yogageschriften treedt al vanaf 10 minuten een diepe regeneratie op in de hersenen en het zenuwstelsel.

Een omkeerhouding die iedereen kan doen, eventueel met de benen tegen een muur

Tijdens de periode van het insulinespuiten was mijn zicht verschrikkelijk achteruitgegaan. De oogarts schreef me een bril met sterkte 3 voor. Regelmatig omgekeerde houdingen, met of zonder extra oogyogaoefeningen werkten prima. Mijn ogen zijn wonderlijk verbeterd. Nu zie ik goed en leef en lees ik opnieuw zonder bril.

Voor de harmonisering van het zenuwstelsel en de schildklier, de bevrijding van stroming in de nervus vagus en de innerlijke rust beoefen ik regelmatig Viparita Karani, steunend met mijn bekken op een rol en de benen omhoog. Hier kan ook een diepgaand regenererend effect optreden wanneer men minimaal tien minuten in deze houding blijft. Daarnaast beoefen ik ook de wisselende neusademhaling (nadhi sodhana pranayama) in deze houding, zoals beschreven in de Hatha Yoga Pradipika tussen de meditatiehoudingen.

Om mijn derde chakra (Manipura) te versterken en mijn verteringskracht te verbeteren, beoefen ik bijna elke ochtend, op een nuchtere maag, na het drinken van een paar kopjes warm water, minstens 108 Kapalabhati ademhalingen en drie rondes Uddhiyana Bandha, Agni Sara en Nauli. Liefst doe ik dit in onze tuin, met de blote voeten op het gras, omringd door de natuurelementen en bomen. Daarnaast hebben de Pawanmuktasana-reeksen (met name de nr. 2), aanzienlijk bijgedragen aan de versterking van mijn spijsverteringssysteem en hebben ze mijn levenslust en energie verhoogd.

De Soma Vinyasa Yoga Flow, ook vertaald als de ‘vrije yoga stroming van de helende nectar’, met zijn intuïtieve, spontane, cirkelvormige en trage bewegingen, helpt de stroming van de al-helende en zachte maan-vrouwelijke Soma-energie in de nadi’s en de marma’s. In deze stijl voel ik me een kanaal waarlangs de hemelse helende nectar van Soma  in de aardse materie kan stromen. Ik ben dan getuige van regenererende pulserende energiestromingen die de vibratie van zowel mijn lichaam als geest verhogen. Somnath is de ‘spirituele naam’ die ik in 1986 heb ontvangen in de Babaji Ashram in Haidiakhan, in het Himalayagebergte. Onlangs is het me duidelijker geworden wat dit concreet betekent.

Hart Yoga – met zijn stromende, pulserende en hart openende aspecten – verhoogt mijn verbinding met de helende krachten van het Hart (Hridaya), met de vrije circulatie van Prana en met de positieve eigenschappen van hartelijkheid, vriendelijkheid (Ahimsa) onvoorwaardelijke liefde (Prema), mededogen (metta) en vrijheid.

Tekening hartchakra, Marianne van den Dungen

Met de Prana Yoga Flow ontwikkel ik:
stabiliteit, beweeglijkheid, kracht en vitaliteit in benen, bekken en de onderste chakra’s – openheid, verruiming en vrijheid in mijn borstgebied, schouders en armen (Anahata chakra) – en rust, licht, focus en alertheid in mijn hoofd.

Regelmatig bewust contact met de natuur en de natuurelementen verdiept, verfrist en harmoniseert zowel mijn lichaam als mijn geest. Ik ervaar eenheid en Heling door praktijken zoals boomyoga , meditatieve wandelingen, vertragen, in stilte waar te nemen en te observeren, en bewust mijn aandacht te richten op de elementen (aarde-water-vuur-lucht-ether), waarbij ik al mijn zintuigen betrek. Tijdens deze momenten vindt mijn geest evenwicht en tevredenheid, en ontstaan er nieuwe levensimpulsen. Een verblijf van twee weken in mijn eentje in de bergen van de Dolomieten heeft me enorm goed gedaan.

Mantra’s zingen, Puja’s (offerrituelen), Havans en Yagna’s (vuurceremonieen), alleen en/of in groep, versterken mijn gevoel van helend verbonden zijn met het grote geheel. Dit omvat de harmonische, spirituele, goddelijke, goede wereld en het rijk van de Waarheid dat schuilgaat achter de illusies van de materie (maya). Het brengt eenheid met ‘Wat Is’, het hier en nu, het Zijn. Het uiten van klanken zoals OM en vrije klanken, soms met boventonen, laat ik resoneren in mijn innerlijke lichamen. Dit heeft een diep helend en harmoniserend effect.

Klankschalen, gongs en hemelse windharpjes, met hun boventonen, hoge trillingen en magische klanken helpen me rust, vertrouwen en verbondenheid te vinden.

Voor balans en heling in mijn leven helpen ook:
Pranayama, Wim Hof ademhalings- en immuunsysteemversterkende technieken, warm en koud douchen, Neti (neusspoelingen), mondspoelingen met sesam- of kokosolie, oogyoga, voetyoga, Ayurvedische gezondheidspraktijken, Abhyanga zelfmassage met olies, infrarood sauna (SaunaSpace), osteopathie, homeopathie, het werken met dromen, Nordic walking, bewuste terugblik, balans tussen rust en actie, vroeg gaan slapen, meditaties met zelf-observaties van de vijf kosha’s, houtvuur, enz. …

Deze elementen dragen sterk bij aan mijn aardende en helende proces: liefdevolle relaties met mijn vrouw en kinderen, het wonen in een omgeving waar ik verbinding kan maken met de natuurelementen , het koesteren van dankbaarheid, vertrouwen, liefde en steun van vrienden, leerlingen en de Yoga (Soma) gemeenschap.

Dit alles maakt me bewust van wat me nog het allermeest helpt , namelijk het vernieuwde contact en de voeling met mijn Sva-dharma, mijn unieke weg, doel en bestemming: Yoga leven, delen en onderrichten, in de bredere zin van het woord. Kortom, de Somnath energie ont-dekken en meer en meer manifesteren (Om Somaye namaha, Aham Soma).

In kader: Alberto Paganini (1957), filosoof en yogaleraar geeft yogalessen, -workshops, -bijscholingen en -opleidingen in binnen- en buitenland. Auteur van ‘Prana Yoga Flow’ en verschillende yogawerkboekjes en artikelen. www.yogasoma.be

Disclaimer:
Bovenstaande tekst is een persoonlijk verhaal en geen substituut voor een advies, diagnose en of behandeling door een gekwalificeerde zorgprofessional.